Testament

Sinds 2003 is wettelijk geregeld dat de langstlevende echtgenoot/geregistreerd partner eigenaar wordt van de gehele nalatenschap van de overleden echtgenoot/geregistreerd partner, tenminste, als de overledene geen testament had opgesteld. De langstlevende echtgenoot/ geregistreerd partner houdt daardoor dus de volledige zeggenschap terwijl de kinderen – in plaats van een deel van ‘de spullen’ – een vordering erven op de langstlevende. De waarde van die vordering is gelijk aan de waarde van het erfdeel van het kind, en deze vordering is door de kinderen in principe niet op te eisen totdat de langstlevende echtgenoot is overleden. Een testament is dus nodig als je van de wet wilt afwijken omdat je bijvoorbeeld wenst dat een kind een kleiner erfdeel krijgt, of dat de kinderen hun erfdelen in bepaalde gevallen wél kunnen opeisen, of als je wenst dat jouw vermogen na je overlijden niet bij je schoonkinderen terecht komt.